Аз ҷониби дастаи дараҷаи ҷаҳонӣ сохта ва расонида шудааст- ба мо ҳамроҳ шавед.
Мо одамони боистеъдод ва ҳавасмандро меҷӯем, ки мехоҳанд ба мо дар беҳтар кардани саломатии одамон дар ҳама ҷо кумак кунанд. Дар доираи як дастаи пуртаҷрибаи роҳбарӣ, мо имкониятҳои рушд, мушкилоти зеҳнӣ ва фарҳанги фасеҳи ҳамкорӣ пешниҳод менамоем. Моро нависед ва дар бораи нақше, ки бояд дар ин рӯйхат бошад ва ба мо чӣ гуна кӯмак расонед, нақл кунед.